Wat je niet verteld is

Over kinderen in de baarmoeder, in het gezin en in de maatschappij.

Geschreven door Sarah Morton.

Samenvatting boek

“Niet wéér een boek dat me gaat vertellen hoe ik mijn kinderen moet opvoeden!, zult u misschien denken en in zekere zin hebt u gelijk.”
…
“Opvoeders geven hun kinderen wat ze zelf vroeger hebben ontvangen, ook als zij onder hun opvoeding hebben geleden. Hoe onlogisch dat ook klinkt. Je wilt anderen toch juist beschermen tegen en waarschuwen voor pijn en verdriet? En de meeste ouders houden toch zielsveel van hun kinderen?”

Op die thema’s gaat Sarah Morton in. Ze informeert, legt verbanden, beschrijft hoe het kind,maar ook de opvoeder zich voelt in veel situaties. Ze laat de lezer zoveel mogelijk zelf conclusies trekken. In de hoop dat we ons kunnen bevrijden van de vastgeroeste patronen en er geluk, liefde en harmonie in gezinnen komt.

Het boek “Wat je niet verteld is…”, is ontstaan vanuit de behoefte aan een gezonde samenleving en om kinderen een stem te geven…

Enkele recensies

“Wat je niet verteld is…Over kinderen in de baarmoeder, in het gezin en in de maatschappij zegt zo ontzettend veel, maar zegt vooral ook een heleboel over jezelf! Je kruipt in de huid van een kind en bekijkt door diens ogen hoe het de omgeving ervaart en doorziet dat die heel anders is dan wij soms denken.” – Monique de Vries / Schrijverspunt

“Het prachtige van dit boek is dat je terwijl je leest, je de wereld van je kind beter begrijpt. De wereld van een baby ziet er vaak anders uit dan wij denken. Het boek geeft raad en steun voor (toekomstige) ouders en opvoeders en met de goede raad van Sarah kan je van je kind een zelfstandig kind maken, een kind dat zonder angsten in onze maatschappij kan ontwikkelen.”

De auteur (1987) hekelt in haar lijvige betoog de liefdeloosheid waarmee kinderen worden opgevoed. Vanaf de baarmoeder tot ver in de schoolleeftijd pleit zij voor een natuurlijker aanpak niet gehinderd door wat gangbaar is of wat de deskundigen voorschrijven of wat de maatschappij verlangt. Deze thema’s komen in de eerste drie delen aan bod. In deel vier geeft zij suggesties hoe je zo gezond en gelukkig mogelijk kunt leven en in deel vijf schetst zij een beeld van hoe een harmonieuze samenleving eruit zou kunnen zien en wat je daar zelf aan kunt bijdragen. De auteur die een vorm van autisme heeft en daar twee boeken over heeft geschreven, geeft blijk van een diep inzicht in oorzaken van vreemd gedrag en put in haar voorbeelden ook uit eigen ervaring. Afgezien van een aantal redactionele fouten is de tekst toegankelijk hoewel de veelheid aan informatie soms wat opsommerig wordt. Tot slot een nawoord waarin de auteur haar pessimistische kijk op het opvoedingsklimaat in de huidige samenleving enigszins relativeert, een literatuurlijst en bronvermelding. Volle bladspiegel, kleine letter.

S. Roest-Mouissie