Zoonlief viert oud & nieuw
Oud & Nieuw en mijn (bijna volwassen) puber
Oudjaar
Hij had het huis voor zich alleen, dochterlief naar een feest en ook ik niet thuis (als ik thuis geweest was had hij oud en nieuw bij een andere vriend gevierd).
Vijf vrienden zouden er komen en ik vond het spannend zei ik tegen hem. Hij wilde ’s avonds even bij zijn beste vriend eten maar dat vond ik niet goed, ik moest hem immers nog 53 ge- en verboden meegeven voor de avond en nacht.
Er ligt inmiddels al wat vuurwerk in de gang en er staat een (heel mooie) fles wodka op de kast. Het duurt nog anderhalve maand voordat mijn zoon 18 jaar wordt en mijn volwassen dochter vertelt me nog even fijntjes dat zij dat niet had hoeven proberen (doelend op de wodka) toen ze nog 17 was. Als ik zeg dat dat komt omdat ik haar veel liever vind is het goed 🙂
Ik laat hem ’s avonds in redelijk vertrouwen achter in huis, zijn vrienden komen later…..
Nieuwjaar
De volgende middag om half 3 kom ik weer thuis; mijn huis staat in ieder geval nog….. Binnen is het een troep zoals dat hoort na een oud en nieuw feestje maar zoonlief is bezig met de glazen.
Na een kwartier gaat de bel; de buurvrouw die vertelt dat er een putdeksel in opgeblazen en dat het écht niet leuk was, oudejaarsavond met de jongens. Mijn zoon erbij en die zegt (een beetje tot mijn verrassing) dat hij het ook heel vervelend vond maar dat hij het niet helemaal meer in de hand had en hij zegt sorry! Ik zeg sorry tegen de buurvrouw (volgens mij had ik niets gedaan maar dan maar namens de jongens).
Mijn zoon vertelt daarna dat ze een ‘nitraat’ hadden afgestoken en dit had een putdeksel opgeblazen. Hij was het er niet mee eens geweest en er stonden ook direct drie buren buiten.
Hij noemt de naam van de vriend die het heeft gedaan en ik bel hem op, geen reactie. In overleg met mijn zoon laat ik alle vrienden aanrukken en ze komen ook allemaal (gelukkig heb ik nog wel wat invloed).
In gesprek met de vrienden
Ik vertel ze dat ze míjn reputatie in de straat op het spel hebben gezet en dat ik ze dat kwalijk neem. Verder wil ik dat ze de straat vegen en hun excuus gaan maken aan de buren.
Sorry, zeggen ze meteen tegen me en ik zie dat ze het (op dat moment) menen. Ze gaan de straat vegen en op zoek naar de verdwenen putdeksel.
Als ik die ‘ratjes’ mijn straat zie vegen verdwijnt mijn woede en frustratie helemaal. Ze zijn toch maar gekomen allemaal en kijk ze nu eens vegen….. de schatjes!
Even later komt de buurman komt aanrijden in zijn busje en ik zie mijn ratjes praten met hem. Ik ga gauw naar buiten voordat ze het wellicht nog erger maken. De buurman had die morgen het gat in de straat gezien waar eigenlijk een putdeksel moest zitten. Hij had er maar even een straattegel opgelegd opdat niemand zijn benen zou breken. Als keurige buurvrouw zeg ik dat de jongens er wel een potje van gemaakt hadden de avond ervoor. De buurman zegt dan: “Ach, we zijn toch allemaal een keer jong geweest, zo erg wat het toch niet.” Pffff, opluchting!!! Ik zeg tegen mijn ratjes dat deze opmerking mij wel goed doet. Een van de ratjes had daarom tegen mijn zoon gezegd: “Je moeder is geloof ik al een beetje gekalmeerd.” Het schatje!
Moraal
Het zijn natuurlijk allemaal rotjongens maar stiekem houd ik ook wel van ze. Ze zijn stoer en cool, maar ook gewoon lief en gemotiveerd om goed te doen 🙂
P.S. Ik vind het leuk en belangrijk om mijn ervaringen met gezinnen met zoveel mogelijk mensen te delen. Indien dit artikel leuk vindt of als het je geholpen heeft zou je me een groot plezier doen als je dit wilt delen via Facebook of Instagram. Alvast bedankt.
No Comment