Waarom liegen kinderen tegen hun ouders

Ouders kunnen zich enorm belazerd en bedrogen voelen als hun kind (regelmatig) tegen hen liegt.
De vraag die ik hier graag centraal wil stellen is de volgende;
Liegen kinderen tegen hun ouders om hen te belazeren of bedriegen of liggen er vaker andere redenen onder?
Ik denk het laatste.
Ik zie het liegen van kinderen in de eerste plaats als het kiezen van een verkeerde oplossing voor een probleem.

Hersenontwikkeling

Dat kinderen niet altijd de goede oplossingen kiezen heeft ook een biologische oorzaak; hun hersenen zijn nog niet uitgegroeid.
De hersengebieden ontwikkelen zich niet gelijkmatig, maar van achteren naar voren. En juist vòòr in de hersenen wordt het abstracte denken, het weloverwogen keuzes maken, consequenties van beslissingen overzien, goed plannen en prioriteiten stellen geregeld. Kinderen zijn hier dus gewoon nog niet goed in een hebben er, tot hun volwassen worden, hulp bij nodig.

Wat kun je doen

Het lastige hierbij is natuurlijk dat kinderen, zeker als ze in de puberteit komen, niet zitten te wachten op jou hulp, zeker niet als ze je net voorgelogen hebben.
Toch is mijn advies om, als de emoties bij jou en je kind gekalmeerd zijn, je kind te laten zien dat je snapt dat het een oplossing voor een probleem heeft gezocht, te vertellen waarom het een verkeerde oplossing is en andere mogelijkheden voorleggen.
Ik zeg hier expres niet dat je in gesprek moet gaan met je kind. En gesprek is namelijk wederkerig en ik denk dat je dat niet moet verwachten. Beter om uit te gaan van een eenzijdige actie of mededeling op een rustige neutrale toon. Wordt het een leuk gesprek; prachtig!

Wat hebben de meeste kinderen nodig die liegen

• Nabijheid; ze hebben een verkeerde oplossing gekozen voor hun probleem. Door in de buurt te blijven kun je ze helpen zoeken naar een betere oplossing, hiervan kunnen ze leren.
• Duidelijkheid en grenzen; geef aan dat ze de grens over gegaan zijn en dat hun oplossing onacceptabel is. Als je als ouder heel boos bent is het verstandig om aan te geven dat je er later op terug komt.
• Een uitgestrekte hand; blijf in contact met je kind ook al is dat soms moeilijk. Ga ook hierbij uit van een eenzijdige actie; jij bent degene die je hand uitsteekt, je kind bepaalt of die hem aanneemt. Laat je niet weerhouden in het blijven uitsteken van je hand!

P.S. Ik vind het leuk en belangrijk om mijn ervaringen met gezinnen met zoveel mogelijk mensen te delen. Indien dit artikel leuk vindt of als het je geholpen heeft zou je me een groot plezier doen als je dit wilt delen via Facebook of Instagram. Alvast bedankt.