‘Nee’ zeggen tegen je kind is moeilijk

voorbeeld

Je kind vraagt/eist een koekje en je weet dat het alles uit de kast haalt als je nee zegt; huilen, boos worden, krijsen en gooien. Als je een koekje geeft is hij/ze blij en lief.
Dan kan het heel moeilijk zijn om nee te zeggen en daarin te volharden. Het kan extra moeilijk zijn als je je schuldig voelt in de opvoeding (dat kan allerlei redenen hebben) of als je kind het zwaar heeft gehad.
We zien allemaal natuurlijk graag blije, lieve kinderen.

Waarom ‘Nee’ zeggen

In het hiernavolgende probeer ik het makkelijker te maken om te gaan volharden in “nee”. Want dat het af en toe heel moeilijk is staat niet ter discussie.

Niemand is groot geworden zonder ooit tegen zijn grenzen aangelopen te zijn. Dat doet even pijn maar het waren ook leermomenten.
Met andere woorden; als je met een krijsend kind in de supermarkt staat (laten weer gelijk een hele onaangename situatie nemen) is je kind aan het leren; jìj bent je kind iets aan het leren, dat heet opvoeden!!! Je bent dus heel goed bezig.
Jij als opvoeder bent degene die de basis moet leggen tot het leren omgaan met eenvoudige frustraties. Als je dat niet doet moeten ze het van derden leren (leerkracht, moeder van vriendje, kassajuffrouw enz.). Dat is voor je kind en voor jou nog veel onaangenamer.

Grenzen geven kinderen veiligheid; het vertrouwen dat jij als ouder er voor zorgt dat ze binnen de veilige grenzen blijven. Zijn er geen of te weinig grenzen dat is de hun wereld te groot en moeten ze zichzelf begrenzen. Dat kunnen kinderen nog maar heel beperkt.

Nee zeggen geeft dus ook veiligheid; je kind hoeft zichzelf niet te begrenzen, dat doe jij voor hem/haar. Zij kunnen lekker boos worden en jij zorgt dat het weer goed komt. Dat is ook heel prettig voor het kind.

Hoe ‘Nee’ zeggen

• Zeg nee met overtuiging, let op je intonatie (bedenk je dat als je kind de straat over wil steken terwijl er een auto aankomt je wel heel overtuigend ‘nee’ kunt roepen. Je kind zal echt niet twijfelen. Dat komt door je intonatie).
• Wees kort en duidelijk; gebruik niet te veel woorden, dat leidt af van de boodschap.
• Bied indien mogelijk een alternatief aan en help je kind op weg.
• Als je kind boos wordt of verdrietig reageert benoem dan die emotie en geef aan dat je dat begrijpt of dat het mag; “Je bent boos, ik snap dat, het is ook niet leuk”. Maak ook dit niet te lang.
• Laat je kind even boos of verdrietig zijn, bied troost als dit helpt of laat hem/haar even als het niet helpt.
• Verdraag zijn of haar boosheid of verdriet (dit is de moeilijkste denk ik) en blijf in de buurt (opvoeden vind ik sowieso een les in verdragen 🙂
• Maak weer contact als de emotie minder heftig is maar laat het weer even als de emotie opnieuw oplaait.

P.S. Ik vind het leuk en belangrijk om mijn ervaringen met gezinnen met zoveel mogelijk mensen te delen. Indien dit artikel leuk vindt of als het je geholpen heeft zou je me een groot plezier doen als je dit wilt delen via Facebook of Instagram. Alvast bedankt.